De Telegraaf, 7 maart 2024

In de jaren negentig woonde ik als student psychologie in het Amsterdamse Zeeburg. De meerderheid van de mannen hing met een werkeloosheidsuitkering rond in de moskee annex theehuis, de vuilniszakken hingen in de bomen en elke twee weken werd iemand op straat doodgeschoten. Het linkse stadsbestuur zag allochtonen, zoals mensen als ik toen heetten, als hulpbehoevend en slachtoffer van racisme in de oude wijken. In de Albert Heijn tikte een goedgeklede dame mij eens op de schouder. „DAT: VARKENSVLEES. DAT, MAG, JIJ, NIET. RUNDVLEES: DAAR”, riep ze luid articulerend en wijzend met haar vinger. Lees verder …