De Telegraaf, 30 januari 2024

Ik ben geen jood. Ik heb ook geen joodse vrienden. Eigenlijk weet ik ook vrijwel niets van de geschiedenis van het jodendom. Toch hebben joden en het jodendom op een onverklaarbare wijze altijd mijn sympathie gehad. Misschien omdat Iraanse joden vroeger mijn vader zonder aanleiding vriendelijk groetten. Door zijn uiterlijk dachten ze vaak dat hij ook jood was. In 1983 zat ik op het Amsterdamse kantoor van Vluchtelingenwerk aan de Kloveniersburgwal. Het gebonk van de heipalen maakte soms het gesprek onmogelijk. ‘Waarom zijn al die huizen gesloopt?’ vroeg ik aan mijn begeleider. ‘Mensen die daar woonden, kwamen na de oorlog niet meer terug’, zei hij zachtjes. Ignorant van de holocaust en het lot van de Europese joden vroeg ik; ‘waarvandaan?’ Lees verder …