De Telegraaf, 29 oktober 2025

Eind oktober 1983. Ik duwde de houten draaideur van een klein Hoofddorps hotel open. De snerpende wind sloeg in mijn gezicht. Ik, nog in zomerkleren, stond in een land dat al aan de winter begon. De grijze lucht hing dreigend boven het verlaten trottoir. Geen Perzische zon, geen rumoer van mensen. Alleen stilte en kou. Ik dacht: het stormt vandaag; als het morgen voorbij is, ga ik dan naar buiten. Niet via de landsgrens — na vier veilige Europese landen te zijn gepasseerd — maar op Schiphol had ik een dag eerder asiel aangevraagd — zonder te weten waar ik was. Negentien was ik, op zoek naar veiligheid. Al twee jaar op de vlucht voor een ideologie die zich uitgeeft voor godsdienst, maar via Allahs handlanger Mohammed met angst regeert. Toen had het nog geen naam. Inmiddels kent de wereld het woord: islamisme — een dodelijke ziekte die vrijheid als besmetting ziet.Lees verder …