de Volkskrant, 16 september 2018

‘Regering, bedankt!’, stond op het grote spandoek boven de ingang van de sigarenzaak op de hoek. Even daarvoor was de winkelier tijdens de 15e overval op zijn zaak doodgeschoten. De dader bleek ene Mohammed die uit een jeugdinrichting was ontsnapt. Wat heeft dit met de regering te maken?, vroeg ik mij af. Ik begreep er niets van.

Weken later is de sfeer in de buurt nog zeer gespannen. Als ik mijn hand in de borstzak van mijn jas steek voor mijn portemonnee, duikt de eigenaresse van de krantenkiosk weg achter de kassa. … Lees verder

de Volkskrant, 14 september 2018

Mijn schoolvriendje Zafar en ik hadden veel gemeen. Als op het schoolplein spontaan voetbalteams werden gevormd, bleven we allebei als laatste over. Onze natuur- en scheikundecijfers waren even beroerd. Maar we waren ook verschillend. Zafar was geboren in een arm arbeidersgezin, ik in een bekende, welvarende familie. Vaak als ik met de auto van school werd gehaald, zag ik hem lopend op weg naar zijn werkplek in een garage. ’s Winters, in de zelfde kleren als ’s zomers, met zijn nek in zijn kraag en zijn handen onder zijn oksels.

Mijn ouders besloten dat ik naar een privéschool ging in Boston. Net twee dagen voordat ik mijn visum kreeg, werd de Amerikaanse ambassade in Teheran bezet en het personeel gegijzeld. …  Lees verder

De Telegraaf, 5 september 2018

Interview: Lees hier