de Volkskrant, 23 juli 2019

Een paar muisklikken en ons vakantiehuisje was maanden geleden al gereserveerd, een voormalige schapenschuur, geïsoleerd en hooggelegen in het mooiste deel van de Pyreneeën-­keten. Een gebied waar ik als twintiger en dertiger vaak had geklommen en de mooiste wandelingen had gemaakt. Gelegen tussen twee werelden. Aan de noordkant het natte, groene, geordende Noord-Europa en aan de zuidkant de dorre, bruine Spaanse hoogvlakten waar de geuren, kleuren en geluiden van het Midden-Oosten nog herkenbaar zijn. Nu mijn drie jongens groter zijn, eindelijk geen strandvakantie meer, maar naar mijn geliefde Pyreneeën, net als vroeger. Daar heb ik mij al maanden op verheugd.

… Lees verder