De Telegraaf, 10 november 2023

De feiten, het bewijs en de ervaringen zijn er: de moord op Theo van Gogh, de aanslagen in Madrid, Londen, Parijs, Nice en Brussel, 300 jongeren uit onze Vinexwijken die naar Syrië gingen om seksslaven te bezitten en mensen te onthoofden. De zuivere islam staat voor expansiedrift door nietsontziende wreedheden en het onderwerpen van wat men ’de ongelovigen’ noemt. Het einddoel is: ’het laten wapperen van het vaandel van de islam over de gehele aardbol’. Daarin is geen plaats voor stukjes naar smaak geselecteerde islam die in de loop van de eeuwen onder invloed van de moderniteit zijn ontstaan. Moord na moord na moord is gepleegd op onschuldige Europeanen in naam van de islam en profeet Mohammed. Waarom fantaseren zoveel journalisten een tolerante, een ’ook de andere wang toekerende’, op een waanidee gebaseerde islam? Zolang we onszelf en elkaar niet uit deze zelfverloochening bevrijden, zal de tirannie voortduren en meer en meer slachtoffers eisen. Nog meer dode schrijvers, nog meer dode cartoonisten, nog meer afslachting van onschuldige leraren als Samuel Paty en nog meer antisemitisme. Lees verder …

Nieuw Israëlitisch Weekblad (NIW), 4 november 2023

Het was de namiddag van een hete zaterdag in Iran, ergens halverwege de jaren zeventig. Ik zat met mijn ouders bij de rivier te picknicken. De rivier bracht het ijskoude water uit de bergen langs het stadje Karadj waar we woonden. Wij gingen vaak op zaterdag. Vrijdag, de echte vrije dag, was het te druk met veel mensen uit het mondaine Teheran. Elke zaterdag zag ik families in kleine groepen er picknicken, maar bedeesd en niet uitbundig met harde muziek zoals het vrijdagse volk. De picknickers zaten op een kleed, legden een watermeloen in het koude water en dronken thee uit een samovaar.

Soms zag ik sommige mannen naar mijn vader knikken. Hij knikte vriendelijk terug met een glimlach. Daarna zag je hem ontspannen. “Papa, ken jij die mensen?” vroeg ik eens. “Nee,” zei hij kortaf. “Maar zij kennen jou, ze zeggen hallo,” reageerde ik. “Het zijn vriendelijke mensen,” zei hij zachtjes, “ze denken dat ik ook Kalimi ben.” “Misschien ben je het ook, je lijkt er anders wel op,” reageerde mijn moeder bits. Lees verder …