de Volkskrant, 29 april 2018
Het is 1998: het einde van de geschiedenis. De Koude Oorlog is gewonnen en de progressief-liberale krachten leiden de wereld onder aanvoering van Bill Clinton. De EU vestigt zich als een economische wereldmacht en de Nederlandse economie is booming. Behalve een paar dozijn kijkers van de tv-toko van Harry Mens weet nog niemand wie ‘Pim’ is. Wat kan er nog misgaan? … Lees verder
de Volkskrant, 1 april 2018
In Nederland zijn alle opvattingen gelijk. Maar sommige opvattingen zijn meer gelijk dan de andere. Zo wordt onder het mom van godsdienstvrijheid allerlei uitzonderingen geëist, en veelal gekregen, die ondenkbaar zouden zijn voor een agnost of atheïst. Een paar voorbeelden: Jodennijd, homofobie, besnijden van jongetjes, polygamie, gebedsruimte in onderwijsinstellingen, gescheiden zwemuren, knechten van vrouwen en meisjes, ritueel slachten van dieren, weigeren handen te schudden, niet opstaan voor de rechter in een rechtszaal, weigeren van de door de seculiere rechtstaat vastgestelde neutrale uniforme kleding. Dat iemand in zijn individuele religieuze beleving gerespecteerd moet worden, is een kwestie van fatsoen. Maar tot hoever? Wat maakt een ‘religieuze opvatting’ anders en zwaarwegender dan een persoonlijke opvatting of mening? En welke natte vinger bepaalt wat de ware geloofsopvatting is en wie de ware gelovige?